Po wielokrotnym ogrzewaniu i topieniu struktura molekularna sztyftu topnienia gorącego stopniowo stanie się niestabilna, to znaczy wystąpi zjawisko starzenia. Starzejący się klej do stopu gorącego mniej więcej wpłynie na jego pierwotną wydajność. Jeśli produkt ma ścisłe wymagania dotyczące efektu wiązania, zmiana charakterystyk kleju wpłynie bezpośrednio na efekt wiązania.
Ponadto należy wziąć pod uwagę zdolność przyczepności po przyklejeniu, wpływ starzenia się na działanie kleju do gorącego stopu jest wszechstronne, a wpływ między cechami jest również blokujący, więc można powiedzieć, że zastosowanie powtarzającego się kleju do stopu na gorąco musi ponosić pewne ryzyko otwierania kleju.
Im dłużej jest ogrzewany klej do gorącego stopu, tym wyższe ryzyko, że jego właściwości stanie się niestabilne. W kleju na gorącym stopie w ciągłych wysokich temperaturach jego cząsteczki są w niezwykle aktywnym stanie, a nadaktywne cząsteczki zderzają się w przestrzeni strukturalnej. Gdy cząsteczki są oddzielone od względnie stałej struktury, powstaje proces zmiany właściwości kleju.
Dwie powszechne konsekwencje ewolucji tego procesu to degradacja właściwości kleju do stopu gorącego i pojawienie się węglików. W rzeczywistości te dwie konsekwencje są progresywne, gdy wydajność nadal rozkłada się na szczyt, jest to krytyczny punkt węglika, jeśli nadal jest podgrzewany, pojawi się węglik.
Po pojawieniu się węgliku, jeśli nie zostanie usunięty ani rozcieńczony na czas, jest to równoważne zwiększenie pomiaru wypełniacza klejącego stopu. Te tak zwane zanieczyszczenia nie poprawiają wydajności kleju w najmniejszym stopniu, ale zamiast tego powodują subtelne zmiany jego właściwości, co powoduje przyspieszoną szybkość degradacji jego właściwości.
